“…Çünkü ben, genç-ihtiyar hepinizi, vücutlarınızı veya malınızı-mülkünüzü düşünmeye değil, her şeyden önce ve her şeyden daha çok ruhunuzu en iyi şekilde ıslah etmeye önem vermeniz gerektiğine inandırmaya çalışıyorum. Size paranın erdem getirmeyeceğini fakat umumi veya şahsi her türlü iyiliğin ve paranın erdemden geldiğini söylerim. Benim öğrettiğim şey budur. Ve eğer bunları öğrettiğim için gençler yoldan çıkıyorlarsa, onlar üzerindeki nüfuzum gerçekten yıkıcı olur, bunu kabul ederim. Ama biri çıkıp da, benim öğrettiğim şeyin bu olmadığını söylerse yalan söylemiş olur. Onun için ey Atina’lılar, size söylüyorum : Anitus’un sözlerine ister inanın ister inanmayın, ister beni beraat ettirin, ister ettirmeyin; ne yaparsanız yapın, ama bilin ki asla yolumdan dönmeyeceğim.
O halde ey Atina’lılar ! “Beni mahkum etmekle tanrılara karşı günah işlemiş veya onların nimetlerini elinizin tersiyle itmiş olursunuz” dediğimde, sizin sandığınız gibi kendimi kurtarmak için değil, sizi düşündüğüm için, bunca sözü söyledim. Çünkü beni öldürürseniz, benim gibi birisini bir daha kolay kolay bulamazsınız. Hadi sizi biraz güldürecek bir örnekle izah edeyim, evet ben bir çeşit at sineğiyim : büyük ve cins, ama büyük olduğu için yavaş hareket eden ve dürtüklenmedikçe yola koyulamayan bir ata benzeyen devleti yerinden kaldırmak için tanrıların onun başına musallat ettiği bir at sineği ! Evet, evet, tanrıların devlete musallat ettiği o at sineği benim ve her zaman her yerde sizleri dürtüyor, kandırıyor, azarlıyor ve peşinizi bırakmıyorum. Benim gibi birini kolay kolay bulamazsınız; o yüzden kendinizi benden mahrum bırakmamanızı tavsiye ederim. Belki aniden uykunuzdan uyandırıldığınız için sinirlenebilirsiniz ve beni kolaylıkla öldürebileceğinize inanıp harekete geçerseniz, o zaman, tanrıların başınıza yeni bir at sineği musallat edeceği ana kadar, hayatınızın geride kalanını rahat uykunuzda geçireceğinizi de düşünebilirsiniz. Tanrılar tarafından gönderildiğimin ispatını mı istiyorsunuz ? Tamam, o halde dinleyin : ben diğer insanlar gibi olsaydım, kendi işlerimi bunca yıl ihmal edip, onlara seyirci kalarak sizin işlerinizle uğraşmaz, sizi erdemli olmaya çağırıp, bir baba veya bir ağabey gibi sizlerle tek tek ilgilenmezdim. Bu durum, sanırım insan tabiatına da uymaz. Eğer bu işten kazancım olsaydı, ya da nasihatlerimin karşılığını alsaydım o zaman anlamı olurdu, ama şimdi gördüğünüz gibi beni suçlayanların en yüzsüzleri bile benim onlardan para aldığımı veya her hangi bir şey istediğimi söyleyemiyor. Bunu yaptığımı gören hiçbir şahitleri de yoktur. Ama söylediklerimin doğru olduğuna dair benim bir şahidim var : yoksulluğum !..”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder